DLA UCZNIÓW

Zapraszamy do wzięcia udziału w konkursie plastycznym na plakat promujący wsparcie osób w trudnej sytuacji oraz działania charytatywne.
Szczegóły konkursu:
• Czas trwania konkursu: 17.02 – 28.02.2025 r.
• Temat pracy: Projektowanie i wykonanie jednostronnego plakatu w formacie A3, promującego wsparcie osób w trudnej sytuacji oraz działalność charytatywną.
• Hasło: Każdy plakat powinien być opatrzony hasłem promującym pomoc i solidarność.
• Technika: Prace mogą być wykonane dowolną płaską techniką plastyczną, np. rysunek, malarstwo, kolaż, techniki mieszane.
• Dostarczenie prac: Prace należy dostarczyć osobiście do 28.02.2025 r. do Opiekunek Samorządu Uczniowskiego, do sali 211 lub 114.
To świetna okazja, aby wyrazić swoją kreatywność i zaangażowanie w pomoc potrzebującym! Czekamy na Wasze pomysły i inspirujące plakaty, które przypomną o sile wspólnoty i wzajemnej pomocy.
Serdecznie zapraszamy do udziału i życzymy powodzenia!
Samorząd Uczniowski

Pragniemy serdecznie podziękować Stowarzyszeniu Możesz za użyczenie maszyny do popcornu na Dzień Popcornu! To był naprawdę wyjątkowy dzień pełen uśmiechów i radości, a uczniowie i personel szkoły byli zachwyceni i najedzeni!

Współpraca z takim wspaniałym Stowarzyszeniem jest dla nas niezwykle cenna i liczymy na jej dalszą kontynuację. Dziękujemy za wspólne chwile i czekamy na kolejne tak udane wydarzenia!

Samorząd Uczniowski.

Chór i klasa 3c

muzyka: Zbigniew Maciej Raj

słowa: Julia Krysiak

przygotowanie: Dominika Biała, Beata Węglarczyk

1.02.2025 Święto Szkoły

Szkoła Podstawowa nr 5 im. Zbigniewa Gęsickiego "Juno" w Piastowie

Akcja Kutschera - Grupa baletowa

przygotowanie: Lidia Kaczor

1.02.2025 Święto Szkoły

Szkoła Podstawowa nr 5 im. Zbigniewa Gęsickiego "Juno" w Piastowie

Krzysztof Kamil Baczyński, Znów wędrujemy ciepłym krajem, 1938

muzyka Grzegorz Turnau, 1991

przygotowanie: Dominika Biała

1.02.2025 Święto Szkoły

Szkoła Podstawowa nr 5 im. Zbigniewa Gęsickiego "Juno" w Piastowie

81. ROCZNICĘ AKCJI BOJOWEJ ”KUTSCHERA”

Dzień 1 lutego 1944 zapisał się na stałe w historii Polski. Wtedy to miała miejsce akcja bojowa „Kutschera”, w której brał udział (między innymi) patron naszej szkoły – Zbigniew Gęsicki „Juno”. Od wielu lat uczestniczymy w obchodach upamiętniających te wydarzenia.

Pierwszym punktem uroczystości jest msza św. w Katedrze Polowej Wojska Polskiego odprawiona w intencji żołnierzy Batalionu „Parasol” i uczestników akcji, następnie odwiedzamy ważne dla tych wydarzeń miejsca. Ostatni przystanek na tej trasie to tablica pamiątkowa przy ulicy Gęsickiego w Piastowie, gdzie składane są kwiaty. Stamtąd wszyscy udają się do SP5.

W murach naszej szkoły mieliśmy przyjemność gościć Przedstawicieli Władz lokalnych, Dyrektorów piastowskich szkół i przedszkoli oraz Miejskiego Ośrodka Kultury, Przyjaciół reprezentujących różne instytucje i organizacje zarówno piastowskie jak i warszawskie oraz Rodziny naszych uczniów.

Spotkanie przebiegało w bardzo ciepłej, serdecznej atmosferze, której dopełnieniem stał się tegoroczny, wzruszający występ dzieci i młodzieży.

W programie zatytułowanym „Taki kraj” wykorzystano piękne teksty literackie skłaniające do refleksji o grozie tamtych dni, o wartościach takich jak: Honor, Wolność, Miłość Ojczyzny, które tak naprawdę są ponadczasowe, ale tamci bohaterowie musieli w ich obronie ponieść najwyższą ofiarę. To z kolei zobowiązuje nas do wciąż żywej o Nich pamięci.

Serce publiczności skradli najmłodsi wykonawcy przedstawienia z klasy 3c przygotowani przez panią Beatę Węglarczyk, ale śpiew chóru pod batutą pani Dominiki Białej i występ grupy tanecznej pod kierownictwem pani Lidii Kaczor nikogo nie pozostawiły obojętnym . Świetnie wypadli recytatorzy, a prowadzący uroczystość przewodniczący szkoły Mateusz Krośnicki stanął na wysokości zadania.

Warto odnotować, iż jeden z tekstów napisanych na potrzeby przedstawienia przez panią Julię Krysiak, ma szansę zostać hymnem SP5.

Autorką wyjątkowej scenografii była pani Edyta Braun.

Widzowie i młodzi artyści mogli przekonać się po raz kolejny, że współczesna Polska wiele zawdzięcza Bohaterom II wojny i nam nie wolno o tym zapomnieć, ani tego zaprzepaścić.

Po uczcie duchowej nasi Goście zostali podjęci obiadem, co stało się dobrą okazją do przyjacielskich rozmów.

Dziękujemy Wszystkim, którzy przyczynili się do przygotowania naszego Święta i chcieli z nami obchodzić 81. Rocznicę Akcji Bojowej „Kutschera”, a nie zostali tu wymienieni z imienia i nazwiska. Bez Was uroczystość nie byłaby tak wspaniała!

Julia Krysiak

nauczycielka SP5 w Piastowie

Delegacja naszej szkoły upamiętniła Bohaterów akcji złożeniem wiązanek i zapaleniem zniczy w każdym miejscu związanym z Akcją Kutschera. Trasę upamiętnienia ułożyła Kama - Maria Stypułkowska-Chojecka, przyjaciółka naszej szkoły i pomysłodawczyni nadania imienia szkole Zbigniewa Gęsickiego "JUNO". Dziś prowadził nas jej syn, pan Sławomir Chojecki.

Wspaniała lekcja historii dla nas wszystkich.

SKŁAD ODDZIAŁU

Maria Stypułkowska „Kama” – rozpoznanie, sygnalizowanie (18 lat)

Elżbieta Dziembowska „Dewajtis” – rozpoznanie, sygnalizowanie (13 lat)

Anna Szarzyńska-Rewska „Hanka” – rozpoznanie, sygnalizowanie (28 lat)

(łączniczki były nieuzbrojone)

Bronisław Pietraszewicz „Lot” – dowódca, 1 wykonawca: MP40, Vis, granaty (21 lat)

Stanisław Huskowski „Ali” – zastępca dowódcy, ubezpieczenie: granaty, Parabellum (21 lat)

Zdzisław Poradzki „Kruszynka” – 2 wykonawca: Sten, granaty (22 lat)

Michał Issajewicz „Miś” – kierowca samochodu Adler Trumpf Junior, 3 wykonawca: Parabellum, granaty (22 lat)

Marian Senger „Cichy” – ubezpieczenie: Sten, Parabellum, granaty (20 lat)

Henryk Humięcki „Olbrzym” – ubezpieczenie: Sten, Parabellum, granaty (23 lat)

Zbigniew Gęsicki „Juno” – ubezpieczenie: Sten, granaty (24 lat)

Bronisław Hellwig „Bruno” – kierowca samochodu Opel Kapitan: 2 Parabellum, granaty (23 lat)

Kazimierz Sott „Sokół” – kierowca samochodu Mercedes V-170: 2 Parabellum, granaty (20 lat)

AKCJA

1 lutego 1944 r. ok. godz. 9 w Warszawie, na podstawie wyroku, został zabity silnie strzeżony i zakonspirowany gen. SS i policji Kutschera, Szef SS, Policji i Gestapo na Dystrykt Warszawski, główny organizator trwającego od kilku miesięcy wzmożonego terroru. W starciu z konwojem zginęło kilku innych oficerów i żandarmów.

„Biuletyn Informacyjny” – oficjalne pismo AK

„Dzień ciepły, lekki wietrzyk przypominały dzień wiosenny. Ani śladu śniegu. O umówionej godzinie wszyscy przychodzą. (…) Z wolna, krok za krokiem posuwają się na miejsce przeznaczenia. Magazynki od pistoletów maszynowych kręcą się między nogami, opóźniając szybkość marszu”.

Zdzisław Poradzki „Kruszynka”

„Łączniczki (wywiadowczynie) postawione były po stronie Alei Ujazdowskich, przeciwnej niż urząd Kutschery (po stronie ogrodu Ujazdowskiego) począwszy od Alei Róż, na samym skraju chodnika, tuż przy jezdni w ten sposób, że każda widziała sąsiednią”. „Kilka minut po godzinie dziewiątej Kama zawiesiła pelerynę na prawej ręce. Znak dla uczestników akcji: on za chwilę wyjdzie z domu – „od tej peleryny wszystko się zaczęło”. Przeszła przez ulicę, dając znak, że Kutschera opuścił mieszkanie. „Znakiem rozpoznawczym Kutschery były naramienniki ze złotymi naszywkami, które on tylko z racji swej rangi posiadał”. „W takiej chwili nie myśli się o strachu, tylko o tym, żeby jak najlepiej wykonać zadanie”. „Chwilę po Kamie Dewajtis przełożyła pudło na kapelusze do drugiej ręki i przy rogu ul. Szopena, tuż za samochodem, przeszła na drugą stronę ul Piusa. Musiała być tak blisko, by zidentyfikować twarz Kutschery”. „Hanka – wreszcie ja, która stałam na przeciwko urzędu Kutschery, miałam przejść na drugą stronę – gdy tylko rozpoznam jego auto, tj. w chwilę później od ujrzenia przechodzących łączniczek. Lot obserwować miał tylko mnie. Stał przy kiosku z papierosami i gazetami, jaki znajdował się przy ogrodzeniu Ogrodu Ujazdowskiego w pobliżu naroża Alei i ul. Piusa”. Dowódca zdjął kapelusz, co było sygnałem do rozpoczęcia akcji. Około 9.07 w miejscu zasadzki pojawiła się oczekiwana limuzyna. Obserwować łączniczki „miał również jeden z naszych chłopców Miś siedzący za kierownicą naszego autu, które miało zajechać drogę Kutscherze przy bramie urzędu niemieckiego”. Naprzeciw limuzyny generała wyjechała osobówka Misia - powoli wysuwa się z ulicy Piusa XI w Aleje Ujazdowskie. „Swoją trasę miał wielokrotnie wyliczoną krokami, przeliczaną na szybkość jazdy i dopasowaną do miejsca, w którym winien zamknąć drogę samochodowi Kutschery”. „Jadąc najpierw prawidłową stroną Alej Ujazdowskich, zjechał wyraźnie ku środkowi jezdni, zagradzając drogę samochodowi Kutschery. Musiał przy tym uważać, aby nie przepuścić jego ani lewą, ani prawą stroną jezdni. Widząc jednak, że wóz Kutschery nie zwalnia ani nie ma zamiaru wyminąć go nieprawidłowo, odbił samochodem zdecydowanie na nieprawidłową stronę jezdni. Wtedy kierowca wozu Kutschery włączył żółty reflektor, który znajdował się w wozach dostojników hitlerowskich, co oznaczało żądanie wolnej drogi i lekko przyhamował. Hamował też Miś. I znowu nastąpiły błyski żółtego reflektora. Oba wozy stanęły. Po krótkiej chwili ruszył wóz Kutschery i natychmiast także Miś. Oba wozy zetknęły się wtedy, zaczepiły maskami. Wóz Kutschery został zatrzymany i zablokowany”. „Sygnał Lota przejęło również pięciu uczestników akcji stojących na przystanku w pobliżu narożnika Alej Ujazdowskich i Piusa XI. Powoli, każdy z nich osobno, ruszyli Alejami Ujazdowskimi w kierunku ulicy Szopena, a tym samym w kierunku siedziby komendantury SS”.

Dalej akcja rozegrała się błyskawicznie. „Widzę Lota jak szybko przechodzi przez ulicę, w połowie jezdni rozpina płaszcz i wyjmuje p.m. Zbliża się do samochodu Kutschery i oddaje serię do środka. Staje się to sygnałem ogólnej akcji”. Lot doskoczył do auta i oddał serię z pistoletu maszynowego do generała. Kruszynka przybiegł zaraz za nim. „Od strony ulicy Piusa XI, z dwóch różnych stron biegnąc zbliżyli się do limuzyny Bruno i Kruszynka. Ich płaszcze były już rozpięte… Pod nimi pistolety, strzelają. Uzbrojony kierowca samochodu Kutschery, prowadzący limuzynę, zorientował się. Chwyta za broń. Kutschera – wysoki, szczupły, ubrany w skórzany płaszcz – niespokojnie wcisnął się w głąb wozu”. Kutschera i jego kierowca zostają trafieni kulami od Lota i Kruszynki, z odległości metra. Dla pewności Miś, który wysiadł z wozu, strzela w głowę Kutschery z pistoletu. Dewajtis wbrew rozkazom obserwuje akcję z pewnej odległości. „Widzę Lota jak biegnie, wtedy go ostatni raz widziałam, w swoim płaszczyku. Rozdziera to i ze stena, z pistoletu maszynowego, kieruje pierwszą salwę. Z drugiej strony, z przystanku, cała grupa się odrywa. Po drugiej stronie przystanek był naprzeciw pałacyku. Na ukos, jak byśmy powiedzieli. Na przystanku, Kruszynka biegnie. Mnie zamurowało. Stanęłam i zamurowało mnie. To są wszystko sekundy”.

Kama „zamiast odejść Szopena, zatrzymałam się i patrzyłam. Słyszałam zgrzyt zderzających się aut, widziałam Lota, słyszałam strzały. I wtedy Dewajtis krzyknęła do mnie: Kama! Dopiero wówczas zauważyłam, że dwóch cywilnych Niemców leży na ziemi i składa się do strzału, a my jesteśmy na linii ognia. Schowałyśmy się w bramie”. „Żeby nie było żadnych wątpliwości Kruszynka wspomagany przez Misia, wywlókł Kutscherę z samochodu i wpakował w niego resztę magazynku. Przeszukują mu kieszenie, by zabrać dokumenty (ostateczny dowód skuteczności akcji). Nie mogą ich znaleźć, więc zabierają teczkę, którą zresztą zgubią w czasie ucieczki”. Generał tego dnia założył nowo uszyty mundur – zapomniał najpewniej przełożyć dokumenty. Grupa ubezpieczająca w tym samym czasie blokowała ogniem komendanturę SS oraz inne kierunki”. Olbrzym, Juno i Cichy ostrzeliwują pałacyk SS i policji. Czekają, kiedy Ali zacznie rzucać granaty, które ma w teczce. Ali podczas akcji nie mógł otworzyć felernej teczki z granatami i osłaniał kolegów znalezionym pistoletem.

Niestety niemieckie kule również dosięgły celu. Zaraz po pierwszych strzałach groźny postrzał w brzuch otrzymał Lot – żołnierz niemiecki zaczął strzelać wprost w kierunku Lota. Ranny był również Miś oraz dwóch żołnierzy osłony Cichy oraz Olbrzym.

„Po gwałtownej strzelaninie zapadła śmiertelna cisza i pustka. Wydaje mi się, że strzelanina nie trwała dłużej niż 1 min 40 sek”.

Wśród zaskoczonych SS-manów zapanowała najpierw konsternacja, potem popłoch. Jedni podbiegli do okien, a zorientowawszy się o co chodzi, rzucili się na podłogę i leżeli plackiem, drudzy nerwowo szukali broni. Minęły minuty, zanim zaczęli ostrzeliwać się z okien.

PO AKCJI

Na miejscu akcji nie pozostał nikt z grupy bojowej AK.

Hanka, po odebraniu sygnału od Dewajtis, ma rozkaz natychmiastowego odejścia (zanim wybuchnie strzelanina) ulicą Piękną w stronę ul. Marszałkowskiej. Kama i Dewajtis spotykają się, po dokonanej sygnalizacji, w bramie jednego z narożnych domów przy ulicy Szopena, po czym kierują się tą ulicą w stronę ulicy Koszykowej i dalej, w kierunku do placu Zbawiciela.

Wkrótce, z ulicy Wiejskiej ku Alejom rusza grupa żandarmerii. Juno, zza drzewa, strzelał z automatu bez przerwy w tym kierunku. Szofer Miś rzucił filipinkę (granat). Po wybuchu – cofnęli się. Strzały jeszcze zgęstniały. Niebezpieczne okazały się okna, z nieoczekiwanie wychylającymi się uzbrojonymi Niemcami. Cichy dostaje postrzał w brzuch z kierunku od placu Trzech Krzyży. Postrzelony Olbrzym chwyta się rękoma za piersi. Miś był już ranny w głowę. Mimo, że krew zalewała mu twarz, dobiegł do aut ewakuacyjnych. Dwa auta ewakuacyjne, oczekujące na ul. Szopena, zawczasu szybko cofnęły się tyłem w kierunku Alei Ujazdowskich, aby ułatwić ewakuację żołnierzom akcji i osłony. Dzięki temu, samochody ewakuacyjne znalazły się w odległości nie wiele większej niż 30 – 40 m od samego miejsca akcji. Koledzy dobiegają do wlokącego się z trudem w kierunku samochodów Cichego. Chwytają go pod ręce. Ktoś pomaga mdlejącemu Olbrzymowi. Tymczasem powstał już gęsty ogień ze wszystkich stron, ale na szczęście niecelny. Juno, jako osłona, ani na chwilę nie przestaje zatrzymywać ogniem wyłaniających się z dala postaci w niemieckich mundurach. Miś ściera krew zalewającą oczy, aby dojrzeć auta ewakuacyjne”.

Zrealizowano zaplanowane wycofanie się (już pod obstrzałem niemieckim) w stronę ulicy Chopina, gdzie czekały na nich samochody odwodowe. Wszystkich rannych zabrał Sokół. Ostatni wskoczył do auta Juno, osłaniający ogniem z pistoletu maszynowego odwrót kolegów. Udało się odjechać. Samochód prowadził Bruno.

Lekarz Pegaza, dr. Maks zdecydował o odwiezieniu rannych do szpitala Maltańskiego przy ulicy Senatorskiej. Tam opatrzono głowę Misia i zatrzymano rannego Olbrzyma. Ciężko rannych, wymagających natychmiastowej operacji, zawieziono na Pragę do szpitala Przemienienia Pańskiego, do bocznej części budynku (w głównej części szpitala leżeli ranni żołnierze niemieccy). W szpitalu tym operowano obu ciężko rannych: Lota i Cichego. Po pozostawieniu rannych w szpitalu Juno i Sokół wracali samochodem przez most Kierbedzia na lewostronną część Warszawy, gdzie znajdował się garaż oddziału. „Wydawać się to mogło zbytecznym ryzykiem, jednak warto pamiętać, że w pojeździe znajdowała się broń użyta podczas zamachu. Były to: osiem pistoletów maszynowych, sześć zwykłych pistoletów i kilkanaście granatów, bardzo cennych dla oddziału, a wycofując się pieszo, nie mogliby ich zabrać. I to zapewne zaważyło na decyzji zamachowców. Niestety, przy okazji popełnili fatalny błąd, wybierając drogę przez most Kierbedzia, którą niedawno przyjechali do szpitala. Samochód był zapewne już wcześniej zauważony przez Niemców, nieczęsto po ulicach miasta jeździło auto ze świeżymi śladami po pociskach. W efekcie doszło do tragedii Na moście zostali osaczeni przez Niemców. Dalsza jazda do przodu jak i odwrót okazały się niemożliwe”. Otworzyli ogień z broni maszynowej. Gdy skończyła im się amunicja, skoczyli do Wisły. Niemcy strzelali z mostu do bezbronnych żołnierzy.

Wskutek akcji zginęło 5 Niemców: kat Warszawy, zbrodniarz niemiecki gen. Franz Kutschera, jego kierowca, dwóch wartowników dowództwa SS i policji, niemiecki policjant na moście Kierbedzia, ponadto 9 Niemców zostaje rannych.

Polacy stracili czterech żołnierzy (poza Sokołem i Juno) w wyniku odniesionych ran zmarli także Lot i Cichy).

Po udanym zamachu na Kutscherę, pierwszą reakcją był rzeczywiście jednorazowy odwet - ale zaraz potem Niemcy skończyli terror jak nożem uciął; łapanki zdarzały się rzadko, a ulicznych rozstrzeliwań aż do Powstania nie urządzano w ogóle.

Moim zdaniem była to polska organizacja wojskowa, rozgałęziona i dobrze zakonspirowana. Musimy się z nimi liczyć, bo któregoś dnia gotowi nam sprawić wielce niepożądaną niespodziankę – nie będziemy nawet wiedzieli, gdzie i kiedy.

Fritz Schramm, pracownik Kripo w Warszawie

Do najpoważniejszych wstrząsów ostatniego okresu należy zaliczyć dwa wielkie zamachy; ofiarą jednego z nich padł SS-Brigadeführer Kutschera. Członkowie nacjonalistycznego ruchu oporu przygotowali ten zamach tak precyzyjnie, że można go nazwać koronkową robotą. Przy jednym z ranionych sprawców znaleziono szkic, z którego wynikało, że plan zamachu opracowany był do najdrobniejszych szczegółów włącznie z pozycjami zajmowanymi przez poszczególnych jego wykonawców i kolejnością strzałów.

Hans Frank, generalny gubernator okupowanych ziem polskich, zbrodniarz nazistowski

Andrzej Gładkowski, Akcja bojowa AK na gen. SS i policji Franza Kutscherę http://www.klubvm.org.pl/img/zeszyt/zh_5_pdf.pdf

1 lutego 1944 r. Oddział specjalny Kedywu AK „Pegaz” przeprowadził udany zamach na Franza Kutscherę, https://muzeum1939.pl/1-lutego-1944-r.../timeline/3081.html

Akcja Kutschera, http://www.dws-xip.pl/PW/bitwy/pw2ba.html

Waldemar Stopczyński, Raport „Alego” z akcji na Kutscherę, czyli czego nie powiedział dowódca

batalionu „Parasol”, https://wbh.wp.mil.pl/.../Waldemar_Stopczynski_Raport...

Maria Stypułkowska-Chojecka „Kama”, https://www.1944.pl/.../maria-stypulkowska-chojecka,468.html

Arkadiusz Żołnierczyk Arktour, Martwy pan młody – Teodora Żukowska, https://whu.org.pl/.../29/martwy-pan-mlody-teodora-zukowska/

Włodzimierz Kalicki, 1 lutego 1944 r. Zamach na Frantza Kutscherę

https://wyborcza.pl/.../7,127290,6228429,1-lutego-1944-r...

Maria Chojecka z d. Stypułkowska, ps. Kama

https://kpbc.ukw.edu.pl/.../198410/PDF/Chojecka_3360_WSK.pdf

Relacja "Hanki Szarzyńskiej-Rewskiej z akcji zamachu na Kutscherę

https://kpbc.ukw.edu.pl/.../PDF/Rewska_Anna_1614_WSK.pdf

 

Zaproszenie_Swieto_Szkoly.pdf

Dziś zakończyliśmy działalność naszej poczty walentynkowej, która cieszyła się ogromnym zainteresowaniem! 💌❤️ To była wspaniała okazja, by wyrazić swoje uczucia i podzielić się miłym słowem, wyrazem sympatii z innymi. Cieszymy się, że mogliśmy być częścią tych wyjątkowych chwil! 😊 Walentynki zostaną wręczone adresatom w poniedziałek po feriach, 17 lutego 2025. 💝 Informujemy jednak, że niektóre walentynki, z uwagi na sposób wykonania lub inne aspekty, które świadczą o braku szacunku dla adresata, niestety nie zostaną dostarczone. Dziękujemy wszystkim za udział.😍 Zapraszamy we wtorek 18 lutego, na walentynkowe zdjęcia w specjalnie przygotowanej foto ramce! 📸💞 Samorząd Uczniowski.

📣 Z radością informujemy, że nasza szkoła wzięła aktywny udział w 33. Finale Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy! 🎶❤️ W tym wyjątkowym dniu uczniowie, ich rodzice, nauczyciele oraz cały personel szkoły połączyli siły, aby wesprzeć tę wspaniałą inicjatywę. Zorganizowaliśmy zbiórkę, która miała na celu zebranie środków na zakup nowoczesnego sprzętu medycznego dla oddziałów onkologii i hematologii dziecięcej. 🏥 Dzięki zaangażowaniu całej społeczności szkolnej udało się zebrać piękną kwotę, która pomoże w realizacji misji WOŚP. 🥳 To, co robimy, ma ogromne znaczenie – pomaganie innym to nasz wspólny cel, który daje radość i poczucie spełnienia. Dziękujemy każdemu, kto włączył się w akcję, przekazując swoją pomoc, czas i energię. 🌟 Wasza postawa to dowód na to, jak wielka jest moc współpracy i solidarności. ❤️ Jeszcze raz dziękujemy za wsparcie i udział w tej pięknej akcji! 🙏 Samorząd Uczniowski

3 miejsce w Mistrzostwach Piastowa w siatkówce dziewczątr klas 6

w siatkówce  chłopców klas 6

Gratulujemy!!!

W szkolnej bibliotece dostępne są już wszystkie nowe książki zakupione w ramach dofinansowania z Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa. Bardzo nam zależało, żeby udostępnić je uczniom do wypożyczenia przed feriami zimowymi. Udało się! W związku z tym zachęcamy wszystkich naszych uczniów do udziału w akcji "Ferie z książką? Brzmi jak dobry pomysł!" W naszej ofercie każdy znajdzie coś dla siebie - mamy literaturę obyczajową, powieści przygodowe, fantastykę, mnóstwo komiksów, książeczki dla rozpoczynających naukę czytania, książki tematyczne (np. o kosmosie, dinozaurach, piłkarzach), poradniki, książki o tematyce historycznej oraz literaturę obcojęzyczną (angielską i ukraińską). Przychodźcie do nas, wypożyczajcie książki, a na pewno w ferie nie będziecie się nudzić! ☺️ Monika Hołody i Dorota Olejniczak - bibliotekarki szkolne

Od 27 do 31 stycznia będzie działać specjalna poczta walentynkowa! Serdecznie zapraszamy do wrzucania kartek do przygotowanej skrzynki, czekającej na Wasze listy w sali 211.

Wszystkie kartki powinny być wyrazem sympatii, koleżeństwa, wdzięczności za czyjeś dobro, a także innych pozytywnych uczuć. Prosimy, aby kartki były estetyczne, czyste i wyrażały szacunek do adresata. Pamiętajmy, że to świetna okazja, by wyrazić swoje uczucia w miły i szlachetny sposób!
Zachęcamy wszystkich do wzięcia udziału w tej pięknej akcji i dzielenia się ciepłem oraz pozytywnymi emocjami!
Samorząd Uczniowski.